Zo, de eerste twee reisdagen zitten erop!

Dinsdag vertrok ik om 07:20 uur vanaf Dordrecht naar Brussel. We hadden het station nog niet verlaten of er kwam een omroepbericht: wisselstoring.... Dat begint lekker! Gelukkig had ik het advies van de Treinreiswinkel opgevolgd door een trein eerder te nemen vanweg de vele vertragingen op dit traject. Met enige vertraging, maar nog wel ruim op tijd voor de overstap, kom ik aan op Brussel Zuid-Midi. Na een bakje koffie ga ik op zoek naar de Thalys die me naar Paris Nord zal brengen. Geheel volgens schema kom ik aan op Paris Nord, waar ik een stukje met de metro moet om op station Paris Gare du Lyon te komen. Gelukkig heb ik me goed voorbereid en weet ik precies waar ik heen moet lopen. Zelfs de metrokaartjes had ik al in Nederland gekocht. Net voordat ik door de poortjes wil gaan om naar het metroplatform te komen, zie ik in mijn ooghoek iemand tegen de grond gaan waarna verschillende mensen beginnen te schreeuwen en te gillen. Waarschijnlijk is er iemand beroofd. Meteen komen van alle kanten politieagenten en security tevoorschijn. Ze zijn hier duidelijk voorbereid op dit soort voorvallen. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik nog beter op mijn spullen let.

Na twee haltes met de metro kom ik aan op Paris Gare du Lyon, waar ik nog een uurtje moet wachten tot mijn trein naar Barcelona vertrekt. Wat me opvalt is dat hier diverse militairen rondlopen, met hun wapen in de hand. In Parijs zijn ze na wat daar gebeurd is in elk geval op alles voorbereid.

In de trein naar Barcelona zit ik samen met drie jongemannen, ik vermoed dat ze uit Zweden komen. Ze kijken alle drie alsof het hun allerlaatste reisje is. Pas na 3,5 uur durft er een wat tegen een ander te zeggen. Gezellig... Tijdens de rit maken de heren broodjes klaar met vieze worstjes, vreemde kaas, trostomaatjes en een bijzondere salade van Bonduelle en er gaat een zak pistachenootjes doorheen. Ik neem nog maar een hap van mijn oer-Hollands broodje kaas.

De vierde die blijkbaar ook bij de groep hoort komt vragen of ik met hem van plek wil ruilen. Hij zit een paar coupes verderop. Dat lijkt mij geen goed plan, omdat mijn ticket dan niet meer matcht met mijn stoelnummer. Hij biedt aan om dan de tickets te ruilen. Maar dan klopt de naam op het ticket niet meer met mijn paspoort. Gaan we dus niet doen! De jongeman met een imposante rode baard druipt teleurgesteld af. De tweede had trouwens een zwarte baard, de derde een witte baard en van de vierde kan ik me eigenlijk niks herinneren. Misschien zien we ze volgend jaar namens Zweden wel terug op het Songfestival.

Achter mij zit een Nederlands stel uit Leiden die ook in Barcelona gaan overnachten en net als ik doorreizen naar Sevilla. De afgelopen tijd heb ik al van meerdere mensen gehoord dat dit een hele mooie stad moet zijn. Helaas ben ik er maar een paar uurtjes, die ik moet gebruiken om van het treinstation naar het busstation te komen.

De treinreis verloopt prima, maar vraagt wel heel wat van de trommelvliezen. Met hoge snelheid hoogtes overbruggen en door vele tunnels gaan zorgt voor veel druk op de oren.

Na een lange rit van 6,5 uur, waarbij de snelheid regelmatig oploopt tot boven de 300 km/uur en de buitentemperatuur met het uur 1 of 2 graden oploopt, kom ik aan op Barcelona Sants. Het blijkt dat het stel uit Leiden op zoek moet naar hetzelfde hotel als ik, dus besluiten we samen te gaan zoeken. Als we naar buiten lopen valt op dat overal in de stad knallen te horen zijn. Hele families staan op straat om met elkaar vuurwerk af te steken. In het hotel aangekomen blijkt dat vandaag San Juan gevierd wordt, het begin van de zomer. Omdat ik nog niks gegeten heb besluit ik nog even naar de bar te gaan op het dak van het hotel, waar je een fantastisch uitzicht hebt over Barcelona! En natuurlijk een mooie plek om van het vuurwerk te genieten dat overal in de stad afgestoken wordt. Al snel verschijnt ook het Nederlandse stel ook op het dakterras en onder het genot van een hapje en een San Miguel hebben we nog een tijdje zitten kletsen. Terug op de kamer wordt me snel duidelijk dat slapen er voorlopig niet in zit, want de knallen worden steeds harder. Ik doe een poging om Eva Jinek te verstaan op tv, met wisselend succes. Toch val ik nog redelijk snel in slaap, enigszins vermoeid na een eerste lange reisdag.

Het Expo Hotel in Barcelona is verder een prima hotel met een nette kamer en dubbel balkon met uitzicht op het treinstation en de stad. Wat wel opvalt is dat er zeker 20 tot 30 centimeter hoogteverschil in de kamer zit. Na een nachtje doorhalen kan het dus zomaar zijn dat je 's nachts uit je bed rolt, zo scheef staat het..

Na een aantal uren slaap breekt dag 2 aan. Binnen 5 minuten sta ik weer op station Barcelona Sants. Onderweg kom ik een man tegen die met zijn broek op zijn heupen in de fontein staat te plassen. Hij doet overigens ook geen enkele moeite om het te verbergen.. Barcelona Sants lijkt trouwens op een vliegveld. In de rij voor de bagagecheck en in de rij voor controle van toegangsbewijzen. Gelukkig weet ik op tijd mijn gereserveerde plaats te vinden.

De reis naar Sevilla verloopt comfortabel en allemaal netjes op tijd. Het kan dus wel;-) Het personeel blijft maar oordopjes uitdelen, iets wat ik na gister volkomen begrijp. De trommelvliezen ploppen er weer vrolijk op los.

Aangekomen op station Sevilla Santa Justa besluit ik de wandeling van 3 kilometer naar het busstation te voet te doen. Ik heb immers ruim twee uur de tijd en dan zie ik ook nog wat van de stad. Halverwege schiet ik de Burger King in voor een versnapering en een aardbeiensmoothie. Die zag er alleen uit als een bonk klei die je op de kleuterschool kreeg om iets totaal onherkenbaars van te kleien. Ik heb het toch maar opgegeten/opgedronken. De smaak viel me niet tegen. Sevilla is trouwens inderdaad een mooie, drukke en gezellige stad!

Op het busstation Plaza de Armas besluit ik nog wat drinken te halen en daar raak ik aan de praat met een Zwitser die naar eigen zeggen voor 6 weken in Sevilla is. Geen idee waarvoor. Als ik vertel dat ik uit Nederland kom doet hij hard zijn best om te laten zien wat hij allemaal van ons weet. Arjen Robben, om mee te beginnen. Johan Cruyff, Johan Neeskens, Pieter van den Hoegenbend en Inge de Brown. De Nederlandse voetbalfans die grote indruk hebben gemaakt tijdens het EK van 2006 in Zwitserland ("the dutch fans are crazy man!") En hij kent het woord 'rechts-radicaal' ("what's his name...?") en trekt daar een heel vies gezicht bij. Hij weet ook te vertellen dat "de voorganger van Geert Wilders" doodgeschoten is.

Het is inmiddels de hoogste tijd om naar het busplatform te gaan, waar de touringcar al klaarstaat om ons naar de Algarve te brengen. Na een lange rit van 5,5 uur is de eindbestemming bereikt: Lagos! Ik besluit ook nu weer te voet naar mijn hotel te gaan, achteraf gezien was dat met een aantal beklimmingen van de buitencategorie niet zo handig. Maar ik ben er en zit nu op mijn balkon met uitzicht over het zwembad en in de verte de Atlantische Oceaan deze blog af te maken. Ik ben hier erg vriendelijk ontvangen en heb al een uitgebreide uitleg gehad van wat er allemaal te doen is. Maar dat zie ik morgen wel weer. Het geplande deel van mijn reis zit er nu even op, vanaf nu zie ik wel wat ik ga doen! Jullie kennen me al niet als een planner, dus ik laat mijn impulsiviteit de vrije loop de komende dagen.

Ik ga zo mijn bed opzoeken. Groetjes daar in Nederland en tot een volgende blog!

Groetjes,

Rico