Vanmiddag ben ik aangekomen in Albufeira, dus tijd voor een nieuwe blog!

De dagen in Lagos waren heerlijk. Ik kan er vrij kort over zijn: heul veul zon, heul veul zee, heul veul strand, heul aardige mensen en lekker eten. Dit stadje is echt een aanrader als je van een typisch Portugees stadje houdt met smalle straatjes en pleintjes waar je overal kunt eten. Daarnaast zijn er een aantal hele mooie stranden die internationaal hoge ogen gooien in de lijstjes van mooiste stranden.

Appartement Porta da Vila deed ook echt Portugees aan en alles was schoon en netjes. Regelmatig had ik het 25 meter lange zwembad voor me alleen. Er zaten allerlei nationaliteiten, waaronder twee Belgische meiden die speciaal voor de woonwinkel Loods 5 regelmatig vanuit Antwerpen naar Sliedrecht komen. Dan is de wereld toch weer klein.

Het was een snikheet weekend... Zaterdag tikte de termometer 37 graden aan. Toen ik om 21:00 uur zat te eten was het bij een ondergaande zon nog steeds 34 graden. Ik besloot deze dag eens niet in de volle zon te gaan liggen, maar lopend naar Ponta da Piedade te gaan. De afstand was toch wat verder dan op de kaart leek.. Deze zuidelijkste punt van Lagos is bekend om de bijzondere rotspartijen die in zee staan en waar je voor 15 euro met een bootje doorheen kunt varen. Omdat er pas bij een opbrengst van 25 euro een bootje gaat varen, moest ik wachten op meer toeristen. Ik werd door de man uitgenodigd om bij hem onder de parasol te wachten. Hij stelde zich voor als Wilson. In de winter werkt hij aan de bouw aan villa's van vermogende buitenlanders. In de zomer mag hij zeven dagen per week toeristen over de bootjes verdelen. Hij vertelde dat iedereen in zijn familie gestudeerd had en nu dokter of advocaat was, behalve hij. Maar hij sprak dan weer vloeiend Engels, Duits, Frans, Spaans en Portugees. En dat kunnen zijn familieleden dan weer niet niet. "Everyone has it's own talent," aldus Wilson. Daar kon ik het alleen maar mee eens zijn.

Omdat het een behoorlijk tijdje wachten was op toeristen, vroeg hij of ik trek had in bier. Dat sloeg ik niet af. Hij pakte zijn zakmes en sneed de bovenkant van een plastic fles af en schonk daar bier voor me in. Proost!

Zelden zal ik zo blij geweest zijn met de komst van Duitsers, want dankzij deze man en vrouw konden we instappen. Wat volgde was een fantastische boottocht van ruim een half uur tussen en onder de imposante rotsen door. Net als ik een mooie foto dacht te kunnen maken sloeg de kapitein me op de schouder: "Amigo! Look, the elephant!" Het mooie van de rotsen is dat je er met enig creatief voorstellingsvermogen allerlei dieren en andere beelden in ziet. En dat alles zonder geestverruimende middelen. The elephant, the mini-elephant, king kong, Brigitte Bardot en zelfs de Titanic en de ijsberg zijn te zien. Al met al een aanrader om te doen als je in Lagos bent!

Ik had mezelf voorgenomen vandaag met de bus naar Albufeira te gaan. Op internet vond ik echter twee verschillende timetables. Even vragen bij de receptie dacht ik. Daar kwamen ze met weer andere tijden. De dame van de receptie besloot dus maar te bellen met de busmaatschappij, die voor de verandering met weer andere tijden kwamen! Mijn conclusie is dat ze hier zoveel dienstregelingen hebben dat ze altijd wel op tijd rijden, net hoe het ze uitkomt die dag. Zouden ze in Nederland ook moeten doen!

Ik kreeg ook een lijstje met treintijden mee, die ik voor de zekerheid toch maar checkte op internet. Het zal je niet verbazen, maar ook daar vond ik weer andere tijden. Ik besloot er maar op te gokken dat de website het meest up-to-date zou zijn en dat kwam gelukkig uit. Toen ik om 10:00 uur te voet richting het treinstation ging was de temperatuur alweer opgelopen naar 33 graden. Zelfs de wind weigerde nog langer voor de nodige verkoeling te zorgen...

Na een leuk ritje met een boemeltreintje van ongeveer een uur kwam ik aan op Albufeira Ferreiras. Daar heb ik een taxi gebeld die me naar mijn appartement bracht. Ook hier ben ik weer vriendelijk ontvangen en het is gezellig dat er hier veel Nederlanders zitten. Eens kijken wat de komende dagen me hier gaan brengen.

Tot de volgende blog! Tschau!